Cartref:
Home:

Newyddion:
News:

Llyfrau/Adolygu:
Books/Reviews:


Cerddi:
Poems:

Cysylltu:
Contact:

Barddoniaeth


Villanelle y Cymoedd

‘Rwy’n gweld mai teithio ydy pwrpas taith;
‘rwy’n dechrau deall castiau ysbryd Duw,
a gweld mai ennill ffydd yw colli’r ffaith.

‘Rwy’n gweld brawdgarwch dyddiol bro ddi-waith,
yr hiwmor du a’r jocian yn y ciw,
‘rwy’n gweld mai teithio ydy pwrpas taith.

Gweld plant y dôl yn gweithio dros yr iaith,
y Cymoedd yn pleidleisio “Ie” yn driw,
a gweld mai ennill ffydd yw colli’r ffaith.

Tro ar y mynydd wedi diwrnod gwaith;
y fam yn cario’i babi ‘lan y rhiw,
‘rwy’n gweld mai teithio ydy pwrpas taith.

‘Rwy’n dechrau deall gras sy’n diodde’r graith,
a deall fel mae marw er mwyn byw;
a gweld mai ennill ffydd yw colli’r ffaith.

‘Rwy’n teimlo’r gwynfyd yn y gwacter maith
a bendith losg yr halen ar y briw.
‘Rwy’n gweld mai teithio ydy pwrpas taith,
a gweld mai ennill ffydd yw colli’r ffaith.



I.Rough Guide

Mae’n digwydd yn anorfod,
fel dr yn dod o hyd i’w lefel,
ond bob tro yr agoraf lawlyfr teithio
‘rwy’n hwylio heibio’r prifddinasoedd a’r golygfeydd,
ac yn tyrchu i strydoedd cefn diolwg y mynegai,
a chael fy mod yn Ffrainc, yn Llydäwr;
yn Seland Newydd, Maori;
yn yr Unol Daleithiau - yn dibynnu ar ba ran -
‘rwy’n Navajo, yn Cajun, neu’n ddu.

Y fi yw’r Cymro Crwydr;
yn Iddew ymhob man.
Heblaw, wrth gwrs, am Israel.
Yno, ‘rwy’n Balesteiniad.

Mae’n rhyw fath o gymhlethdod, mae’n rhaid,
fy mod yn codi’r grachen ar fy psyche fel hyn.
Mi dybiaf weithiau sut beth a fyddai
i fynd i un o’r llefydd hyn
a jyst mwynhau.

Ond na, wrth grwydro cyfandiroedd y llyfrau
yr un yw’r cwestiwn ym mhorthladd pob pennod:
“Dinas neis. ‘Nawr ble mae’r geto?”

Coch

Ti’n gosod yr olewyddion gyda’r feta,
a rhoi’r ciabatta’n barod at y cwrdd,
agor y coch, a dyro’r gwyn i oeri;
a chynnau’r gannwyll bersawr ar y bwrdd.

Rhyw antipasti bach i godi archwaeth,
a chwlffyn o baguette gerllaw y gwin;
rhyw beth fel hyn yw trafod achub Cymru
y ganrif newydd hon yn CF Un.

Tybed pa beth a wnâi o hyn, dy dadcu,
a heriodd garchar er mwyn Yncl Joe,
yr un a gadwodd faner goch y chwyldro
i chwifio drwy dridegau’r pentref glo?

Yr un a aeth i Rwsia ar wahoddiad
i dderbyn Sofietaidd ddiolch-yn-fawr,
a dod yn ôl â cherflun bach o Lenin,
sy’n addurn uwch dy silff-ben-tân di ‘nawr.

Yr un enillodd lid y rhecsyn lleol
am gyfarfodydd gweithwyr yn ei dy.
Tybed pa beth feddyliai ef o wyres,
sy’n nashi dosbarth-canol bach fel ti?

Tybed yn wir. Ond merch dy dadcu wyt ti:
dau o’r un brethyn mewn gwahanol ffyrdd,
yn ceisio cuddio creithiau anghyfiawnder
drwy beintio’r byd i gyd yn goch - neu’n wyrdd.

Grau

Grau ist alles, was dauert
Am Ende des Tags, die Wolken im Tal.
Sie bleiben, wie die Zeit auch erschauert.

Die Flut vom Hafen ummauert
Die Flechte, die am Felsen nagt ihr Mahl.
Grau ist alles, was dauert:

Die Dämmerung in die Straßen gekauert
Der Regen malt die festen Schiefer fahl.
Sie bleiben, wie die Zeit auch erschauert.

Im Regen die Reviere, versauert
Und die Asche der Öfen von Flammen kahl.
Grau ist alles, was dauert:

Das Meer, in dem die Flotte zaudert
Die Möwe flegelnd über dem Kanal.
Das bleibt, wie die Zeit auch schaudert.

Dies Haus aus Stahl, darin ein Quader trauert
Gehaun aus Schwärze und weißem Strahl.
Grau ist alles, was dauert.
Das bleibt, wenn auch die Zeit erschauert.

(Cyfieithiwyd i'r Almaeneg gan Volker Braun)